ΚΕΙΜΕΝΑ Με μια παιγνιώδη και κοσμοπολίτικη διάθεση η καλλιτέχνιδα «εγκαταλείπει» συμβολικά την Κρήτη και ταξιδεύει τον θεατή στη Ζυρίχη και στην παρακείμενη λίμνη της Κωνσταντίας, που βρίσκεται στο τριεθνές, ανάμεσα στην Ελβετία, τη Γερμανία και την Αυστρία. Ασχολείται με θέματα όχι μόνο προσφιλή στην ίδια αλλά και διαχρονικά ενδιαφέροντα: τα κτήρια και τη φύση. Επιθυμία της είναι να μοιραστεί με τον θεατή ό,τι την απασχολεί εικαστικά, να τον παρασύρει τόσο στις σκοτεινές όσο και φωτεινές πλευρές του θέματος που επιλέγει. Επιμένοντας στο εικαστικό της ιδίωμα απαξιώνει κάθε περιγραφικό στοιχείο και επικεντρώνεται στην αναπαράσταση συμβολικών αρχιτεκτονικών συνόλων ή τοπίων, που τα αποτυπώνει κυρίως μέσα από γεωμετρικές αποδόσεις της φόρμας. Με ένα δικό της τρόπο αναπλάθει ό,τι της κεντρίζει το ενδιαφέρον, το μεταφέρει στις εικόνες της, δίνοντάς του συχνά άλλο νόημα ή διαφορετική λειτουργία. Την πολύμορφη δουλειά της περικλείει σε τρία ή τέσσερα επίπεδα πλέξιγκλας, ανάμεσα στα οποία τοποθετεί χαρακτικά (ξυλογραφίες, χαλκογραφίες και μήτρες από χαρτόνι) Πέγκυ Κουνενάκη Κριτικός Τέχνης, Συγγραφέας Χανιά, 2017 Ο αστικός χώρος βρίσκεται στο κέντρο του ενδιαφέροντος της Μαρίνας Μαραβελάκης. Όχι όμως με τα περιγραφικά του στοιχεία αλλά πολύ περισσότερο με τον καθαρά συμβολικό του χαρακτήρα που συνοδεύεται συχνά και από την έντονη κριτική διάθεση. Τα έργα της διακρίνονται στο σύνολό τους για την έμφαση στα κάθετα στοιχεία και στα έντονα γεωμετρικά θέματα. Με την τάση για ανύψωση τονίζονται τόσο τα μνημειακά χαρακτηριστικά όσο και η διάθεση να αναδειχθεί η διαχρονικότητα των οικοδομημάτων που εικονογραφεί. Με την ιδιαίτερη αγάπη για τα οξυκόρυφα θέματα, που φέρνουν στο νου μεγάλα οικοδομήματα του παρελθόντος, και με τη δυναμική ανάπτυξη των γεωμετρικών θεμάτων ο χώρος αποκτά καινούριο νόημα και διαφορετική λειτουργία. Αυτή η ανάπλαση, που συχνά συνοδεύεται και από μια σειρά οργανικών στοιχείων ενταγμένων στις γεωμετρικές φόρμες, χρησιμοποιείται για να αποδοθεί όχι η εξωτερική όψη ή απλά η εσωτερική δομή, αλλά κυρίων για να σχολιαστεί ο ρόλος και η λειτουργία, ο διαχρονικός χαρακτήρας και ο δυναμισμός των οικοδομημάτων. Αυστηρό γεωμετρικό λεξιλόγιο και ελεύθερη απόδοση της μορφής ολοκληρώνουν την εκφραστική δύναμη των έργων και σχολιάζουν τόσο το παρελθόν όσο και το μέλλον. Σημαντικό ρόλο όμως παίζουν και τα ίδια της τα υλικά που μεταφέρουν και αυτά συμβολικές αξίες και υπαινιγμούς. Με αναφορές στην ανακύκλωση αλλά και στην καταναλωτική μανία του σύγχρονου κόσμου, στην αδιάκοπη σπατάλη των πρώτων υλών αλλά και στις επιπτώσεις στο περιβάλλον η Μαρίνα Μαραβελάκη δεν μένει σε θεωρητικές και μεγαλόστομες διακηρύξεις. Τυπώνει πάνω σε χρησιμοποιημένα αλουμίνια, σε παλιά χαρτιά και χρησιμοποιεί παλαιές ξύλινες πόρτες αποδεικνύοντας στην πράξη την αξία των υλικών της για την απόδοση μια πραγματικότητας για την οποία δεν θέλει να μιλήσει με κραυγαλέο τρόπο αλλά κυρίως να την υπαινιχθεί και να προβληματίσει. Θάνος Χρήστου Eπίκουρος Καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης, Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Αθήνα, 2006 .. Η Μαρίνα Μαραβελάκη «κρατά» ένα προσωπικό ημερολόγιο εικόνων, αστικών εμπειριών και θεάσεων. Πίσω από αυτό, διακρίνεται η σχέση της με την ιστορία που διαμορφώνει τις «όψεις» ακόμη και αυτών των δειγμάτων της ανθρώπινης αλαζονείας. Κτήρια σε δυναμική ανάταση, με δυτική/προτεσταντική ηθική της κοινωνίας την οποία εξετάζει και αναπαριστά. Αποπειράται ένα δύσκολο ταξίδι στις οπτικές γωνίες που διαμορφώνονται από τη σχέση ανθρώπου και μαγαλόπνοης δημιουργίας – ιδιαίτερα της αρχιτεκτονικής – μέσα από την οποία ο ανθρώπινος παράγοντας μπορεί είτε να εκμηδενιστεί, είτε να ονειρευτεί στόχους υψηλούς και μακρινούς. Τα έργα της μπορούν να «σχίζουν» τους ουρανούς και να μεταφέρουν τον παρατηρητή σε εμπειρίες υψηλές, ή, αντίθετα, να του δίνουν την οπτική γωνία της διάστασης ανθρώπου από το αστικό του περιβάλλον. Αλλά συμφιλιώνουν τη δημιουργία με τον δέκτη και προβάλλουν μια ανθρωπομετρική διάσταση του οργανωμένου αστικού χώρου και άλλα υποβάλλουν ένα περιβάλλον γοτθικής εξύψωσης. Θεώνη Σκούρτα Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης – Πανεπιστήμιο Indianapolis Αθήνα, 2004